BIO

De cyclus aan de nachtelijke hemel, door de jaargetijden heen een relatieve constante die overal op aarde waargenomen wordt en zijn ebbende en vloedende werking doet gelden; een ver schijnsel dat dichtbij verbaast en grenzeloos verbroedert.

Na jarenlange afwezigheid aan het muzikale front doet John van Loon van zich spreken met de twee albums New Moon en Dark Moon, die het verleden, nu en het verschiet in één vloeiende creatieve beweging bijeen nemen in het dubbelalbum Blue Moon.

Guflux

Guflux is de naam waaronder John van Loon Blue Moon lanceert: een nieuw startpunt op de eeuwigdurende herhaling van cycli in zijn scheppende muzikale natuur. Immers: waar Hinterland ten grave gedragen werd, ontstond Lemonsoul. Dat project vormde de vruchtbare aarde voor Dark Territory en Solar. En vanaf daar begon nieuw licht te schijnen: Guflux.

Met Blue Moon geeft Van Loon weerklank aan neergang en glorieuze wederopstanding in zijn eigen leven. Hij werd getroffen door hyperacusis, een aandoening waarbij het horen van zelfs het kleinste geluid fysieke pijn oplevert. Van Loon’s zoektocht naar een oplossing voor zijn probleem vormde het begin van een queeste die niet alleen de pijn heeft weten te verlichten, maar hem ook weer in staat gesteld heeft zijn muzikale hart te volgen. New Moon is niet alleen Van Loon’s viering van de terugkeer aan het muzikale firmament. Met dit album in handen organiseert hij woensdag 26 maart het symposium Herrie uit je Hoofd, gericht op zowel aandacht voor gehoorproblemen als tinnitus en hyperacusis, als ook en vooral de behandeling daarvan.

Dark Moon

John van Loon kent geen grenzen in zijn muziek. Het Dark Moon-deel retrospectief en een actuele presentatie in één; een plaat met hedendaagse remixen van voornamelijk nummers afkomstig van het Dark Territory-album Libera Me uit 2006. Onder handen genomen door een internationale selectie artiesten waaronder Sara Noxx, Tonikom en Ah Cama-Sotz wisselen serene klanken en dark electro-beats elkaar af, om gezelschap te krijgen van melancholische soundtracks waarin de scheidslijn tussen verleden en heden verdwijnt. Alsof Dead Can Dance en O Quam Tristis op bezoek komt bij Front Line Assembly en Die Form, zo waaiert Dark Moon’s elektronische darkwave uit van warmbloedig etherisch en vervoerend naar industrieel kil.

New Moon

Einde is tegelijk nieuw begin en op New Moon prijkt Dark Territory-dansvloerkraker Schmerztanz dan ook – net als op Dark Moon – aan de kop van dertien gedetailleerde nieuwe composities waarin de maan en diens licht centraal staan. Door de geschiedenis heen bleken zij van grote invloed op rituele en ‘heilige’ muziek. Geënt op etnische folkmelodie en -ritmiek groeit en bloeit de trance die New Moon opwekt van melodieuze ondergrondse duisternis naar een hemels vuurwerk. De extremen van het Guflux-spectrum vinden elkaar waar New Moon steeds gegrondvest blijft in het nu, beide voeten in het ondermaans aardse, met afwisselend thema’s als liefde, afscheid, reizen en voortrazende techniek als onderwerp.

SVEN SCHLIJPER, UTRECHT 2014